Erich Fromm – Miłość
Fromm uważał, że miłość jest sztuką. Aby nauczyć się kochać, musimy postępować z miłością tak, jak z każdym innym rodzajem sztuki jak na przykład malarstwo czy muzyka. Najpierw powinniśmy opanować teorię, a później zająć się stroną praktyczną. Miłość jest aktywną siłą drzemiącą w człowieku. Trzeba więc nauczyć się wyzwalać ją, a osiągnąć to możemy poprzez działanie. Nie jest miłością branie, bycie kochanym, lecz prawdziwa, dojrzała miłość przejawia się przez obdarzanie innych tym uczuciem, jest to czynny akt dawania samego siebie innym.
Przez czynną, dojrzałą miłość Fromm rozumiał:
Dawanie siebie innym. Gdy więcej radości czerpie się z dawania niż brania.
Gdy drugi człowiek, obdarzany uczuciem budzi głębokie i żywe zainteresowanie. Zachowaniem powinna kierować troska o dobro tej osoby.
Odpowiedzialność za zaspokajanie potrzeb osoby kochanej, w tym głównie potrzeb psychicznych.
Poszanowanie dla odmienności drugiego człowieka, pozwalanie na rozwój jego indywidualności.
Staranie by jak najlepiej poznać osobę kochaną.
Fromm wyróżnił miłość braterską, matczyną, miłość samego siebie, miłość Boga i miłość erotyczną. Przez tą ostatnią rozumiał miłość opartą na zespoleniu z drugim człowiekiem jako nie tylko uczucie, ale też decyzje, obietnice. Na miłość erotyczną składa się zakochanie i czynnik świadomy, a więc decyzja by być z drugą osobą, poświęcać jej uwagę i troskę.
za: Fromm E. (1971). O sztuce miłości z wikipedi
